ΤΟ ΘΟΛΑΜΙ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ

LEOPOLDO LUGONES (1874-1938)


DELECTACIÓN MOROSA

La tarde, con ligera pincelada
que iluminó la paz de nuestro asilo,
apuntó en su matiz crisoberilo
una sutil decoración morada.

Surgió enorme la luna en la enramada;
las hojas agravaban su sigilo,
y una araña en la punta de su hilo,
tejía sobre el astro, hipnotizada.

Poblóse de murciélagos el combo
cielo, a manera de chinesco biombo;
sus rodillas exangόes sobre el plinto

manifestaban la delicia inerte,
y a nuestros pies un río de jacinto
corría sin rumor hacia la muerte.


********************


ΑΓΑΛΙΝΗ ΗΔΟΝΗ ΣΤΗ ΣΙΓΑΛΙΑ

Το απόγευμα με πινελιές αφηρημένες
στου ασύλου μας τη σιγαλιά ήρθε· την εφώτι-
σε (πάνω απ’ τη χρυσοβήρυλλη λαμπρότη-
τα στρώνοντας ντεκόρ πανάπαλο και ξένες

μενεξελιές αυγάσεις). Η σελήνη χτένες
για τα μαλλιά της βρήκε τα κλαριά στα σκότη·
εβάραιναν τα φύλλα τους στο φως της, διότι
μι’ αράχνη εξύφαινε ιστούς, απ’ τις αντέννες

του θόλου κρεμασμένη. Φίσκα νυχτερίδες
τα ουράνια, ανοίξαν σαν κινέζικες θυρίδες·
ωχρά τα γόνατά σου μέσα στο θολάμι

της ηδονής δηλώναν την αδράνεια, όντας
σχεδίες ριγμένες σε γυακίνθινο ποτάμι
και για τον θάνατο αθόρυβα τραβώντας.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής