GARCILASO DE LA VEGA
[Ο ΚΡΙΝΟΣ ΟΣΟ ΔΕΙΧΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΔΟ ΑΚΟΜΗ]
Ο κρίνος όσο δείχνει και το ρόδο ακόμη
το τέλειο του γλυκού προσώπου σου το χρώμα…·
και ζέον όσο πυρπολεί το τίμιό σου όμμα,
μα και δροσίζει, την καρδιά μου…· και όσο η κόμη
σου από χρυσού μιά φλέβα ορύσσεται, κι εγκώμι-
α γύρω απ’ το λαιμό σου, τον μακρύ, το στόμα
του ανέμου ψάλλει ανελλιπώς το κάθε γιόμα,
που τη φυσά, την πλέκει και τη λύνει…, ω, δρόμοι
σού ανοίγονται πλατιοί, απ’ τη χαρούμενη άνοι-
ξή σου άνθη και καλούς καρπούς να κόψεις, πριν να
ρθει ο κακός καιρός με τα πολλά του χιόνια.
Ο αγέρας παγερός μαραίνει ρόδα, κρίνα·
αλλάζουν όλα μεν στου χρόνου το ροδάνι,
πλην ίδια μένουν τόσα, ναι, και τόσα χρόνια…
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου