ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΟΑΚΙΝ

 

PABLO NERUDA

 

ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΟΑΚΙΝ*

 

Ἀπὸ τώρα κιόλας,

σὰν ἀναχώρηση πού ᾽χει ἀληθέψει μακρόθεν,

σὲ ἐντάφιους σταθμοὺς καπνοῦ,

σὲ μοναχικοὺς κυματοθραῦστες,

ἀπὸ τώρα κιόλας

τὸν θωρῶ νὰ βαραθροῦται στὴ θανή του·

ἀπὸ πίσω του νιώθω νὰ σφαλίζουν γερὰ

οἱ ἡμέρες τοῦ χρόνου.

 

Ἀπὸ τώρα κιόλας,

ἐντελῶς ἀναπάντεχα, νιώθω ποὺ φεύγει:

γκρεμοτσακιέται στὰ νερά:

σὲ νερὰ γνωστὰ γνωστοῦ ὠκεανοῦ·

καὶ μετά, ἀφοῦ τὰ χτυπήσει μὲ πάταγο, σταγόνες πετᾶν,

ἐγείρονται, τὶς ἀκῶ ποὺ κάνουνε θόρυβο

κι ἕναν ἐπίμονο ἦχο βγάνουν ἐκεῖ συνέχεια ὑπόκωφο·

σίφουνας νεροῦ πιδακίζει ἀπ᾽ τὸ βάρος του,

κι ἀπὸ κάπου ἀλλοῦ, ἀπὸ κάποιο μέρος ἄλλο βλέπω νερά,

νερὰ ποὺ τινάζονται, νερὰ ποὺ παφλάζουν: ἐπάνω μου

παφλάζουν ἐκεῖνα τὰ νερὰ καὶ ζοῦν νοερὰ σὰν ὀξέα.

 

Τὰ χούγια του καμωμένα ἀπὸ ὄνειρα καὶ ἄμετρες νύχτες·

ἡ ἀνυπάκουη ψυχή του, ἡ προετοιμασμένη του χλομάδα,

κοιμοῦνται μαζί του τουλάχιστον, ὅπως κοιμᾶται κι αὐτός·

τὸ πάθος του σκάβει βαθιὰ μέσα στὴ θάλασσα

τῶν μεταστάντων ἐκεὶ ποὺ βουλιάξαν στὸν πάτο μὲ βία,

ποὺ παγωμένοι χωνεύτηκαν μὲς στὸ ἀφράτο χῶμα.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.

 

 

 * Πρόκειται για τον ποιητή Χοακίν Σιφουτέντες Σεπούλβεδα.