PABLO NERUDA
ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΚΙΕΣ
Τί γλυκιὰ ἐλπίδα νὰ φαντάζεσαι, τί προαίσθημα καθαρό,
καὶ τὸ ὁριστικὸ φιλὶ νὰ θάβεις μὲς στὰ φυλλοκάρδια σου
πὼς ἀσφαλὴς καὶ τρισάπαλος παραδίνεσαι
καὶ ἀπάνω σὲ αἰωνίως τεταραγμένα νερὰ ὑποκύπτεις
στῆς σύγχυσης τὶς ἀπαρχές, στῆς διάνοιας τὶς ρίζες!;
Τί ζωτικά, τί τρίγοργα φτερὰ νεόφυτου ἀγγέλου ὀνειρένιου
νὰ πά᾽ νὰ κολλήσω στοὺς κοιμισμένους ὤμους μου
γιὰ νά ᾽μαι γιὰ πάντα βέβαιος
πὼς ὁ δρόμος ποὺ περνᾶ ἀπ᾽ τοῦ θανάτου μας μέσα τ᾽ ἀστέρια
εἶναι φτεράκισμα ἀπότομο,
ἀρχινισμένο μέρες, μῆνες καὶ αἰῶνες χίλιους πίσω!;
Τῶν δύσπιστων καὶ φοβισμένων ὄντων ἡ φυσικὴ ἀτονία μπορεῖ
νὰ ψάχνει ξάφνου στὸ χρόνο διάρκεια, στὴ γῆς γιὰ ὅρια,
οἱ κόποι καὶ οἱ χρόνοι ποὺ μαζευτῆκαν ἀμείλικτοι ἐπίσης μπορεῖ
ν᾽ ἁπλωθοῦν σὰν κύμα σεληνιακὸ ὠκεανοῦ νεόπλαστου
πάνω ἀπὸ γιαλοὺς καὶ πάνω ἀπὸ γαῖες ἔρημες
καὶ ἕως θανάτου περίλυπες.
Ἄχ! ὅ,τι συνεχίζω νὰ εἶμαι καὶ ὅ,τι ἔπαψα νὰ ὑπάρχω
καὶ ὅ,τι ἡ ὑπακοή μου μὲ ὅρους σιδηροὺς ἐντέλλεται νὰ κάνει,
τὸ ρίγος —λέω— αὐτὸ θανάτων καὶ γεννήσεων
καθόλου δὲν θὰ σείσει τὸν μύχιο τόπο
ποὺ ποθῶ γιὰ μένα νά ᾽χω εἰς τὸν αἰῶνα κρατημένο.
Σὲ σημεῖα σκόρπια καὶ στὸν σύμπαντα χρόνο ἂς μείνει ὅθεν
ὅ,τι εἶμαι: μαρτυρία ἔμπεδη καὶ ἀκράδαντη καὶ ζέουσα,
μαρτυρία ποὺ μὲ προσοχὴ ἀπόλλυται καὶ ἀδιακόπως ξαναζεῖ,
μαρτυρία πάνω ἀπ᾽ ὅλα ἐπίμονη — μιὰ μαρτυρία
ποὺ ζητᾶ νὲ ἐκπληρώσει τὴνν πραγματικὴν ἀποστολή της.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Περιλαμβάνεται στὴν ποιητικὴ συλλογή Residencia en la tierra (1933, 1935, 1947).
Στό: Πάμπλο Νερούδα, Στὰ χθόνια δώματα, μετάφραση Γιῶργος Κεντρωτής, ὕψιλον/βιβλία, Ἀθήνα 2007, σσ. 76.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου