PABLO NERUDA
ΤΟ ΡΟΔΟ
Ἀπὸ ρόδο ἴσαμε ἄλλο ρόδο
εἶχε τόσους ροδῶνες ἀπόσταση,
ποὺ ἐπῆγα ἀπὸ τὴ μία ζωὴ στὴν ἄλλη
χωρὶς κὰν νὰ νοιαστῶ γιὰ τὴν παραφορά,
καὶ ὅταν ἦταν ἀργά, καὶ ἀπὸ ἔρωτα
νεκρὸς τὸ δίχως ἄλλο ἐγώ, ἀποχαιρέτησα
ὅλη μου τὴ θλιβερή ἀκεραιότητα.
Μὰ ἐκεῖνο ἐγύρισα νὰ βρῶ τὸ ἄρωμα,
τοῦ πόνου τὸ κόκκινο ρόδο
ἢ τὸ κίτρινο τῆς λήθης
ἢ τὸ πάλλευκο τῆς λύπης
ἢ τὸ ἀσυνήθιστο γαλάζιο ρόδο·
ἀσφαλῶς καὶ εἶναι μάταιο
στῆς ἄνοιξης τὴ χώρα νὰ ἐπιστρέφεις·
καὶ ἦταν μάλιστα τόσο ἀργά, ποὺ ἔπεφταν
τ᾽ ἀστέρια στὸ δρόμο,
κι ἐγὼ ἐστάθηκα γιὰ νὰ συνάξω
τοῦ νυχτερινοῦ σταριοῦ ὅλη τὴ λάμψη.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου