ΤΟ ΥΨΙΣΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ

 

PABLO NERUDA

ΤΟ ΥΨΙΣΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ

Αὐτὰ τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχουν πολλαπλασιαστεῖ οἱ ἐπιθέσεις ἐνάντια στὶς ἰδέες μου καὶ στὴν ποίησή μου. Ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Χιλῆς ἔχουν ξεπεταχτεῖ κάμποσοι ἐπαγγελματίες ἀντινερουδιστές. Σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν ποίησή μου δὲν μπορεῖ νὰ γίνει συζήτηση. Ὄχι ἐπειδὴ ἡ ποίησή μου εἶναι μεγαλύτερη ἢ ὑψηλότερη ἢ πυκνότερη ἢ καθαρότερη ἢ ὡραιότερη ἢ καὶ χειρότερη ἀπὸ τὴν ποίηση ἄλλων. ῎Οχι! Ὄχι γι᾽ αὐτό! Ἡ ποίησή μου μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ ὑπερασπίζεται τὸν ἑαυτό της μόνη της. Βγῆκε ἀπὸ τὰ μουλιασμένα ξύλα τοῦ Τεμοῦκο γιὰ νὰ τραγουδάει σὰν τὴ βροχὴ στὶς στέγες τοῦ Καουτίν. Νὰ ὑπερασπίζεται τὸν ἑαυτό της μόνη της μὲ τὸ τραγούδι της. Κι ἂν τὴ χτυπᾶνε μὲ ρόπαλα, νὰ τραγουδάει. Κι ἂν τὴ φτύνουν στὸ πρόσωπο, νὰ τραγουδάει. Κι ἂν τῆς γδένουν τὸ δέρμα σέρνοντάς την σὲ κάποιο βρόμικο δρόμο, νὰ τραγουδάει, καὶ νὰ κάνει τὶς γείτονες νὰ βγαίνουν στὰ μπαλκόνια τους ν᾽ ἀκοῦνε τί τραγουδάει, ν᾽ ἀκοῦνε τὸ τραγούδι μου ποὺ ἔχει βροχὲς καὶ ἀγῶνες, χωριὰ καὶ λαοὺς καὶ φυτά, σαλάτες καὶ κρεμμύδια, καὶ ὀργὴ καὶ ἔρωτα. Ποτὲ δὲν θὰ μὲ δεῖ ἐμάνα κανεὶς νὰ βγαίνω στοὺς δρόμους ἢ στὶς ἐφημερίδες νὰ ὑπερασπίζομαι τὴν ποίησή μου. Οὔτε θὰ ἐκτοξεύσω ἀπαξιωτικὰ ἐπίθετα οὔτε θὰ ρίξω μπουνιὲς σὲ ὅποιον θεωρεῖ ὅτι εἶμαι κακὸς ποιητής, ὁ χειρότερος ποιητής, ὁ πιὸ ἀνυπόφορος ποιητής. Δὲν μποροῦμε νὰ μαχόμαστε γιὰ ὅ,τι εἴμαστε — μαχόμαστε γιὰ ὅ,τι πιστεύουμε. Κανένας δὲν μπορεῖ ν᾽ ἀγωνίζεται γενναῖα γιὰ τὴ μύτη ἢ γιὰ τὰ πόδια του, γιὰ τὰ δόντια ἢ γιὰ τὸ δέρμα του. Ὁ ποιητὴς ποὺ εἶναι ὄντως ποιητὴς δὲν μπορεῖ νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ποίησή του. Ὁ μαραγκὸς δὲν ἀγωνίζεται γιὰ τὰ φουρούσια του, δὲν βγαίνει στὶς ἐφημερίδες νὰ διαφημίσει οὔτε τὴν ἀντοχὴ τῶν δοκαριῶν του οὔτε τὸ μεγαλόπρεπο στὶλ τῶν καρεκλῶν ποὺ φτιάχνει ἀπὸ τύφη.

Δὲν ὀφείλεται σὲ μετριοφροσύνη τὸ ὅτι δὲν μὲ βλέπει κανεὶς νὰ ὑπερασπίζομαι μὲ διάθεση πολεμικὴ τὴν ποίησή μου. Ὀφείλεται στὸ ὅτι εἶμαι ποιητής.

Ἀλλὰ ὁ μαραγκὸς καὶ ὁ ποιητής, ὁ κάθε κοινὸς ἄνθρωπος — καὶ ὅλοι μας, ἄντρες καὶ γυναῖκες, εἴμαστε ἄνθρωποι κοινοί,... ὅλοι μας ἔχουμε χρέος νὰ παλεύουμε γιὰ ὅ,τι πιστεύουμε.

Καὶ ὅσο γι᾽ αὐτὸ τὸ τελευταῖο, ἔ, ἐδῶ καὶ πολὺ καιρὸ παλεύω καὶ ἀγωνίζομαι.

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.