ΝΙΚΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΩΣΤΑΓΙΟΛΑΣ
Ο DEREK WALCOTT ΣΤ’ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ
στον Γ. Κεντρωτή
Ωριμότητα είναι, ό ν τ ω ς, ad libitum ν' αφομοιώνεις,
να προσαρτάς τον πρόγονο γόνιμα στη γραφή σου·
μα κι αν, προσώρας, δύσκολο - δώσε βάση: πτοήσου
από κάτι ουσιωδέστερο κι άλλο μη μαστιγώνεις
το σαρκίο σου άδικα· θεμιτό είναι πλήρως
τη σκούφια της στα σπάργανα της σκάλας η φωνή σου
να την προδίδει πότε-πότε αθέλητα. Θυμίσου:
δεν είναι σπριντ η τέχνη αυτή. Σ'το λέω ιδιοπείρως
με τα θαμνώδη ρήματα της γλώσσας λαχανιάζει
λιγότερο όποιος τη δική του κάλλιο έχει λιχνίσει.
Κι αν όλος, πάλι, σκλήθρες ο ουρανίσκος σου φαντάζει
μη φοβού, υπομονή, και η τριβή θα τον πλανίσει
του λόγου αργά ή γρήγορα, έτσι που πατινάζ οι
φθόγγοι να κάνουν πάνω του, να ρέει ο ρυθμός σα βρύση.
Αμ δε, κανείς δε βγήκε - ούτε ο Ρεμπώ - Ορφέας απ' τη γέννα
στίχους να πλέκει αβίαστα, ποιήματα ένα κι ένα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου