ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΣΑΠΦΩΣ
Ίδιος θεός μού φαίνεται πως είναι
εκείνος ο άντρας που απέναντί σου
κάθεται, και όπως του μιλάς, κοντά σου
ν’ ακούσει γέρνει,
και τρυφερά σαν του γελάς, το γέλιο
στα στήθη την καρδιά του συνταράζει·
κι εγώ σαν κάνω να σε δω, απ’ το στόμα
φωνή δεν βγαίνει,
η γλώσσα μου μού πιάνεται· μια θέρμη
λεπτή στο δέρμα μου όλο τρέχει επάνω,
τα μάτια μου θαμπώνονται, τ’ αφτιά μου
βουίζουνε, και
ιδρώτας κρύος το κορμί μου λούζει,
με πιάνουν ρίγη, και πιο πράσινη απ’ τις
χλόες γίνομαι, κοντεύω να πεθάνω –
το δείχνω, δές το!
Τα πάντα αντέχονται όμως – κι ο φτωχός […]
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου