SALVATORE QUASIMODO
ΣΤΗ ΓΗ ΜΟΥ
Ήλιος απ’ τον ύπνο πρησμένος σπάει
και ουρλιάζουνε δέντρα·
αυγή παράτολμη
όπου δίχως άγκυρα σαλπάρεις,
και οι θαλάσσιες εποχές γλυκές
γιαλούς αγέννητους εντός τους βράζουν.
Ξυπνάω εδώ άρρωστος,
από άλλη γη πικρή
και από οίκτο άστατο του τραγουδιού
που αγάπη βλαστούς μου δίνει
ανθρώπων και θανάτου.
Ο πόνος μου έχει νέο πράσινο,
αλλά τα χέρια είναι από αέρα
στα κλαδιά σου,
σε γυναίκες που η θλίψη
έκλεισε στην εγκατάλειψη
και ποτέ δεν τις αγγίζει ο χρόνος,
που με λοιδορεί και με αποθαρρύνει.
Σ’ εσένα ρίχνομαι: δροσιά
από κλίτη ναών την καρδιά πατάει:
αγγέλων βήματα γυμνά
ακούγονται εκεί, μες στο σκοτάδι.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου