ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

 

MAX JACOB

ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Για μένα δεν υπήρξε ποτέ κάτι παραπάνω από ’να αστικό ισόγειο: όλο κι όλο δυό μικρά παράθυρα στο Κεμπέρ ανοιχτά κάτω από ’να μπαλκονάκι. Στο δρόμο του γυρισμού απ’ το γυμνάσιο τα βλέμματά μας ήταν πάντοτ’ εκεί. Μια μέρα, θέλοντας να μας εκδικηθούν για κάποια φάρσα, πέταξε κάποιος μελάνι απ’ το παράθυρο πάνω στο πανωφόρι μου. Οποία μοχθηρότης! μαβιά μαργαριτάρια! Εγώ τότε άρπαξα αυθωρεί τον ένοχο καρπό, κάνοντας έτσι να φανούν όπως έβγαιναν από μια ρόμπα οι μηροί κάποιας γυναίκας. Τούτ’ η γυναίκα έμελε μια μέρα να γίνει δική μου.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.