ΤΕΣΣΕΡΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΑΠΦΩΣ

 

ΤΕΣΣΕΡΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΑΠΦΩΣ

 

1.

(α)

Ξανά και πάλι με δονεί ο Έρωτας, μου παραλύει τα μέλη:

γλυκόπικρο, απολέμητο ον, που σέρνεται σαν άλλο φίδι.

 

(β)

Ατθίδα, με αποφεύγεις, δεν με νοιάζεσαι·

μου τό ’σκασες. Μικρή, κι όλο πετάς στην Ανδρομέδα.

 

2.

Έχω μια κόρη ομορφονιά· σαν τα χρυσά λουλούδια

μορφή έχει· και είναι η αγαπημένη μου Κλεΐδα,

που μ’ όλη την τερπνή Λυδία εγώ δεν την αλλάζω,

μα κι ούτε με την άγρια Λέσβο.

 

3.

Ω Κύπριδα, πικρότερη να γίνεις θέλω τώρα,

για να μην ξανακαυχηθεί η Δωρίδα διαλαλώντας

πως δεύτερη φορά παλιό έρωτα έσυρε στον πόθο,

στα πόδια της και τον πατάνε.

 

4.

Σαν σ’ αντικρίζω ή σαν σε δω μπροστά μου νά ’σαι,

κι από την Ερμιόνη πι’ όμορφη είσαι λέω,

και με τη μάνα της, την ξανθομάλλα Ελένη, αταίριαστο

δεν είναι εγώ να σε συγκρίνω·

 

τις θυγατέρες των θνητών νικάς· να ξέρεις

το κάλλος σου που ξεχειλίζει, φάρμακο

στις μέριμνές μου γίνεται, τις έγνοιες μου όλες,

τα πάθη μου όλα θεραπεύει.

[…]

νυχτέρια και νυχτέρια […]

στις δροσερές τις όχθες […]

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.