Το έχω ξαναγράψει. Με τον απερχόμενο Πρύτανη, τον καθηγητή Βασίλη Χρυσικόπουλο, ήμασταν πάντα αντίπαλοι - κοντά 25 χρόνια. Αντίπαλοι κανονικοί, με διαφωνίες και συγκρούσεις κανονικές, όχι "στα ψέματα" ούτε "για το θεαθήναι". Άσχημη κουβέντα όμως δεν ανταλλάξαμε ποτέ, ούτε κακολόγησε ο ένας τον άλλον. Ποτέ! Και ποτέ δεν μασήσαμε τα λόγια μας μεταξύ μας. Γι' αυτό και, παρ' όλο που, όταν εξελέγη πρύτανης, εμένα είχε νικήσει, του αναγνωρίζω τα καλά που έκανε για το Ίδρυμά μας. Όπου διαφώνησα (υπήρξαν τέτοιες περιπτώσεις) του το είπα καθαρά και ξάστερα και στη Σύγκλητο του Ιδρύματος και κατ' ιδίαν. Δεν μπορώ όμως να μην του αναγνωρίσω ότι καθάρισε (όσο μπορούσε, γιατί δεν ήταν καθόλου εύκολο) τό άγος του Πανεπιστημίου μας - όλοι οι παροικούντες την ιόνιο "Ιερουσαλήμ" γνωρίζουν τί εννοώ, οι άλλοι δεν χρειάζεται να μάθουν περισσότερα. Και τούτο δεν είναι λίγο.
Σε λίγες μέρες λήγει η θητεία του. Αφυπηρετεί δε και από το Πανεπιστήμιο. Τον ευχαριστώ για όλα - και για τη σημερινή επιστολή του. Και τον ευχαριστώ, γιατί λέει την αλήθεια. Του εύχομαι να είναι πάντα υγιής. Κι επειδή είναι ντόπιος, θα τα λέμε στην Κέρκυρα, σαν παλιοί αντίπαλοι, σαν καλοί συνάδελφοι και φίλοι. Και -εννοείται- θα διαφωνούμε.
Χαίρε, Βασίλη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου