Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΟΙΛΑΔΑ

GEORG TRAKL

Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΟΙΛΑΔΑ

Φτεροκοπούν κουρούνες στον πευκώνα και στα θάμνα

και η ομίχλη καταπράσινη κι εσπερινή ανεβαίνει

και ήχο βιολιών ακούς σ’ ένα όνειρο να σε πηγαίνει,

και σε χορό οι υπηρέτριες τώρα τρέχουν με τη στάμνα.

Των μεθυσμένων τις φωνές ακούς, και πώς γελάνε·

τα γέρικα σμιλάκια τα διατρέχει ανατριχίλα.

Απ’ τα γυμνά και πεθαμένα των τζαμιών τα φύλλα

οι σκιές των χορευτών μπροστά από μας περνούν και πάνε.

Κρασί μυρίζει και θυμάρι, οσμές και αναθυμιάσεις,

και μες στο δάσος κάλεσμα μοναχικό αντηχάει.

Ζητιάνοι ξάπλα στα σκαλάκια ακούν τί τους ζητάει

να δεηθούν άλογα με προς τον Κύριο παραστάσεις.

Αγρίμι αιμορραγεί στη φουντουκιά τη φουντωμένη.

Βουβά βοούν, κατάφορτες με παγωμένα νέφη,

οι αψίδες των δεντριών, κι ο θόλος τους εκεί όλο γνέφει

στους εραστές, στη λίμνη, που ξάπλωσαν αγκαλιασμένοι.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.