GEORG TRAKL
ΣΤΟΥΣ
ΑΜΠΕΛΩΝΕΣ
Σε
αυλή και τοίχους ο ήλιος φθινοπωρινό τούς βάζει
το
χρώμα· ολόγυρα οι καρποί βουνό είναι στοιβαγμένοι·
παιδάκια
κάθονται οκλαδόν με μοίρα αβασκαμένη.
Τις
γριές φιλύρες μια ριπή του ανέμου τις ταράζει.
Ολόχρυσες
βροχοσταγόνες έρχονται και πάνε
από
την πύλη· μένουνε σε κάτι σαπισμένα
παγκάκια
οι γυναίκες με κορμιά ευλογημένα.
Κανάτια
οι μεθυσμένοι και ποτήρια εκεί κουνάνε.
Ο
πλάνης μουζικάντης παίζει στο βιολί κομμάτια
κι
από την καύλα στον χορό το ρούχο του φουσκώνει·
κορμιά
αγκαλιάζονται σκληρά και ο πόθους τους τα ενώνει,
ενώ
απ’ τα παραθύρια τα κοιτάζουνε άδεια μάτια.
Μια
μπόχα σούμπιτη ανεβαίνει απ’ το βαθύ πηγάδι.
Παντέρμοι,
κατασκότεινοι οι λοφίσκοι αναστοιχειώνουν
τους
αμπελώνες πια, τα φώτα μόλις σουρουπώνουν.
Γοργόφτερα
πουλιά τραβούν κατά τον Νότο ομάδι.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου