H ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΒΡΟΧΗ

YVES BONNEFOY

H ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΒΡΟΧΗ

I

Αλλά η πιο αγαπητή, πλην όχι
Η λιγότερο σκληρή
Απ’ όλες μας τις αναμνήσεις: η βροχή η καλοκαιρινή –
Ξαφνική και πολύ σύντομη.

Σαν να πηγαίναμε ήταν
Σ’ έναν άλλο κόσμο·
Τα στόματά μας μέθαγαν
Από τη μυρωδιά των χόρτων.

Χώμα,
Η στόφα της βροχής εκόλλαγε πάνω σου.
Ήτανε σαν το στήθος
Που είχε ονειρευτεί κάποιος ζωγράφος.

II

Και αμέσως μετά τον ουρανό
Συμφωνήσαμε ότι
Ετούτον τον χρυσό είχε η αλχημεία εκείνη
Τόσο πολύ να βρει γυρέψει.

Τον αγγίζαμε, έλαμπε,
Στα χαμηλά κλαδιά,
Και μας άρεσε η γεύση
Του νερού, στα χείλη μας.

Και όταν μαζεύαμε από κάτω
Κλαριά και φύλλα πεσμένα,
Αυτός ο καπνός, το δειλινό ύστερα, μεμιάς, αυτή η φωτιά,
Ήτανε, ναι, ήτανε ακόμα χρυσάφι.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.