ΕΛΛΕΙΨΗ ΚΡΥΦΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΕΛΛΕΙΨΗ ΚΡΥΦΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Κλαδιά, τσουβάλια, κάρβουνο, κλουβιά, τα κλειδιά στην καρέκλα·

δεύτερη, τρίτη σκάλα. Η γυναίκα γυμνή πίσω απ’ την πόρτα.

Οι γλάστρες στο διάδρομο. Ο κουτσός στο λουτρό. Το ξύλινο πόδι του

με την κόκκινη κάλτσα στη γωνιά. Είχα ζητήσει – λέει –

μιαν άλλη γλώσσα, μόνον με σύμφωνα, με κλειστούς ήχους,

να πω επιτέλους απρόσκοπτα κείνα που αιώνες κι αιώνες

όλοι αποσιωπήσαν ή αλλοιώσαν τόσο που πια δεν εκφράζουν

παρά τη μια απ’ τις δυό αυλακιές της άρνησης ανάμεσα στα φρύδια,

ενώ το παραπαίδι του κρεοπωλείου με μια φυσαρμόνικα της τσέπης

κάνει τα δώδεκα σφαγμένα αρνιά να κλαίνε στα τσιγκέλια.

               Αθήνα, 14.Ι.73

Από την ποιητική συλλογή: Προσωπίδες (1972-1973).

Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. ΙΑ΄, Κέδρος, Αθήνα 1993, σελ. 131.