ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΑΧΤΙΔΑ

PAUL CELAN

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΑΧΤΙΔΑ

Φλεγόταν, φλεγόταν της εσπερινής μου αγαπημένης η κόμη:
κι εγώ της στέλνω το φέρετρο απ’ το ελαφρότερο που υπάρχει ξύλο.
Το τυλίγουνε κύματα ωσάν την κλίνη των ονείρων μας στη Ρώμη·
φοράει λευκή περούκα σαν κι εμένα και μιλάει βραχνά:
μιλάει όπως εγώ, όποτ’ εγγυώμαι την πορεία προς τις καρδιές.
Και ξέρει ένα γαλλικό τραγούδι για τον έρωτα,

που το έλεγα το φθινόπωρο,
όταν ταξιδεύοντας ξαπόσταινα στη χώρα της εσπέρας

κι έγραφα επιστολές στον όρθρο.

Μια ωραία λέμβος είναι το φέρετρο,

από ξύλο κομμένο στων αισθημάτων το δάσος.
Κι εγώ κατέβαζα μαζί της το αίμα,

όταν ήμουν ακόμα πιο νέος απ’ το μάτι σου.
Τώρα εσύ είσαι νέα – σαν νεκρό πουλί στο χιόνι του Μαρτίου·
τώρα έρχεται και σου τραγουδάει το γαλλικό τραγούδι του.
Είσαστε ανάλαφροι: ίσαμε το τέλος την άνοιξή μου κοιμόσαστε.

Είμαι ελαφρότερος:
τραγουδώ – μπροστά σε ξένους τραγουδάω.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.