CÉSAR
CANTONI
Η ΣΕΛΗΝΗ ΤΟΥ ΛΙ ΤΑΪ ΠΟ
Εκείνη τη νύχτα, όπως τόσες και τόσες άλλες νύχτες, θωρούσε
ο Λι Τάι Πό το φεγγάρι που καθρεφτιζόταν στο ποτάμι.
Τα έντομα του δάσους κοιμούνταν και τα πουλιά εκοιμούνταν
και μια σιωπή αμείωτη διέτρεχε την πυκνότατη βλάστηση.
Τότε, όμως, κι ενώ προμήνυμα δεν υπήρχε κανένα,
συνέβη το απρόοπτο. Πρώτα ήταν ένα τρίξιμο
κλαδιών στις παρυφές και ακολούθησε μια βουτιά.
Ήταν ο ποιητής που πνιγόταν στη σελήνη του.
ο Λι Τάι Πό το φεγγάρι που καθρεφτιζόταν στο ποτάμι.
Τα έντομα του δάσους κοιμούνταν και τα πουλιά εκοιμούνταν
και μια σιωπή αμείωτη διέτρεχε την πυκνότατη βλάστηση.
Τότε, όμως, κι ενώ προμήνυμα δεν υπήρχε κανένα,
συνέβη το απρόοπτο. Πρώτα ήταν ένα τρίξιμο
κλαδιών στις παρυφές και ακολούθησε μια βουτιά.
Ήταν ο ποιητής που πνιγόταν στη σελήνη του.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
******************
LA LUNA DE LI TAI PO
Aquella
noche, como tantas noches,
Li Tai Po contemplaba la luna reflejada en el río.
Los insectos del bosque dormían y las aves dormían
y un silencio sin mella recorría la espesura.
Pero entonces, cuando nada parecía presagiarlo,
ocurrió lo imprevisto. Primero fue un crujido
de ramas en la orilla y luego un chapuzón.
Era el poeta ahogándose en su luna.
Li Tai Po contemplaba la luna reflejada en el río.
Los insectos del bosque dormían y las aves dormían
y un silencio sin mella recorría la espesura.
Pero entonces, cuando nada parecía presagiarlo,
ocurrió lo imprevisto. Primero fue un crujido
de ramas en la orilla y luego un chapuzón.
Era el poeta ahogándose en su luna.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου