ΠΟΙΗΜΑ

 

MAX JACOB

ΠΟΙΗΜΑ

Σβήστε τα κεφάλια των στρατηγών του Ναπολέοντα! Μα είναι ακόμα ζωντανά! Το μόνο που μπορώ να κάνω εγώ είναι να τους αλλάξω πηλίκιο: μα τα πηλίκια είναι γεμάτα μπαρούτι και αυτοί οι κύριοι της Αυτοκρατορίας ποτέ τους δεν είναι ευχαριστημένοι: το μπαρούτι παίρνει φωτιά. Αγνοούσα ότι το μπαρούτι ήταν περιστέρι πάλλευκο. Εισέλθετε σε τούτο το βιβλικό τοπίο! που όμως είναι απλώς ξυλογραφία: μια γραμμή ανόμοιων σπιτιών, μια παραλία πίσω από ένα ρυάκι, ένα ρυάκι πίσω από έναν φοίνικα. Πρόκειται για την εικονογράφηση του Σαιν Ματορέλ, μυθιστορήματος του Μαξ Ζακόμπ. Η δεσποινίς Λεονί και εγώ πάμε εκεί για περίπατο· δεν ήξερα ότι στο βιβλίο αυτό κουβαλούσαμε και βαλίτσες! Οι στρατηγοί που φορώντας τα πηλίκιά τους κάθονταν σε τούτο το παγκάκι ήσαν όλο ζωή, αλλά μήπως η δεσποινίς Λεονί και λόγου μου είμαστε τάχα λιγότερο ζωηροί; Δεν μπορώ να μπω σ’ αυτό το βιβλικό τοπίο, είναι απλώς ξυλογραφία: και τον χαράκτη της τον γνωρίζω. Όταν έβαζαν ξανά πηλίκια στους στρατηγούς του Ναπολέοντα, όλα ήσαν απολύτως εν τάξει· επέστρεψα εγώ στην ξυλογραφία και γαλήνη επικράτησε στης τέχνης την έρημο.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.