1914

 

MAX JACOB

1914 

Οἱ ἀστραπὲς στὸ ἐξωτερικὸ τὴν ἴδια μορφὴ δὲν ἔχουν; Κάποιος ποὺ βρέθηκε στὸ σπίτι τῶν γονιῶν μου συζητοῦσε γιὰ τὸ χρῶμα τοῦ οὐρανοῦ. Ὑπάρχουν ἀστραπές; Ἕνα σύννεφο ροδαλὸ ὅλο καὶ πλησίαζε. Καὶ ξαφνικὰ ἄλλαξαν ὅλα! Θεέ μου, εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι τὸσο ζωντανὴ ἡ πραγματικότητά σου; Τὸ πατρικὸ σπίτι εἶναι ἐδῶ· οἱ καστανιὲς ἔχουν φτάσει νὰ κολλήσουν στὸ παράθυρο, ἡ Νομαρχία εἶναι κολλητὰ στὶς καστανιές, τὸ ὄρος Φρυζὺ εἶναι κολλητὰ στὴ Νομαρχία: οἱ κορυφές μόνο, τίποτ᾽ ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ τὶς κορυφές. Μιὰ φωνὴ εἶπε μὲ τόνο ἀναγγελτικό: «Ὁ Θεός!» καὶ ἐγένετο φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ καὶ ἐφωτίσθη ἡ νύχτα. Ἕνα τεράστιο σῶμα ἐσκέπασε τὸ μισὸ τοπίο. Ἦταν Αὐτός; ἦταν ὁ Ἰώβ; Ἦταν φτωχός· ἡ σάρκα του ἤτανε διάτρητη, τοὺς γοφούς του τοὺς ἐκάλυπτε ἕνα λινὸ μαβί: πόσα δάκρυα, ὦ Κύριε! Κατῆλθε... Πῶς; Τότε κατῆλθαν καὶ ζεύγη μεγέθους ὑπερφυσικοῦ. Ἔρχονταν ἀπ᾽ τὸν ἀέρα μέσα σὲ ξύλινα κιβώτια, μέσα σὲ πασχαλινὰ ἀβγά: γελοῦσαν καὶ τὸ μπαλκόνι τῆς πατρικῆς οἰκίας ἐγέμισε νήματα μαῦρα σὰν τὴν πυρίτιδα. Ὑπῆρχε φόβος. Τὰ ζευγάρια τακτοποιήθηκαν στὸ πατρικὸ σπίτι κι ἐμεῖς τὰ παρακολουθούσαμε ἀπ᾽ τὸ παράθυρο. Διότι εἶχαν κακία. Παντοῦ νήματα μαῦρα, ἀκόμα καὶ πάνω στὸ τραπεζομάντηλο, καὶ τ᾽ ἀδέρφια μου ἄδειαζαν φυσίγγια Λεμπέλ. Ἔκτοτε παρακολουθοῦμαι ὑπὸ τῆς Ἀστυνομίας.

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.