OLDŘICH MIKULÁŠEK
Η
ΨΥΧΗ
Βραδιά
βελούδο πέφτει γλυκιά βροχή στον κήπο.
Σκοτάδι
κατεβαίνει στους μεγάλους δρόμους.
Τρεμοπαίζει
ο λύχνος μας, δεν τον τραβάει τίποτα
στο
φως· χαμηλώνει, πά’ να σβήσει εντός μας.
Κυματίζει
η φλογίτσα του, καλεί
εσπευσμένως
και εις μάτην την προ πολλού χαμένη ψυχή,
την
τόσο αδύναμη, εύθραυστη και λυγερή
σα
σκύβει να ικετέψει κάποιον Κύριο
και
η λύτρωσή της φεύγει, χάνετ’ η σωτηρία της…
του
σεληνόφωτος διαφάνεια με νέφη απαλά – το σάβανό της.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου