JULIO CORTÁZAR
ΣΤΗ
ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΟΥΣΑΝΑΣ ΡΙΝΑΛΔΙ
Δεν
ξέρω τί υπάρχει πίσω απ’ τη φωνή σου
Ποτέ
μου δεν σε είδα, και είσαι απλώς οι δίσκοι
Που
μένουν τις νύχτες σε τούτο το παρισινό διαμέρισμα.
Σε
αναζήτησα στο Μπουένος Άιρες, μα ασφαλώς το ξέρεις
Πόσοι
ψεύτες καθρέφτες σε δείχνουνε σε άλλη γωνία,
Και
ύστερα από λακκούβα σε λακκούβα πηδώντας
Καταλήγεις
μ’ ένα τζιν σε σφαιριστήριο μουρμουρίζοντας
Κι
έχοντάς τα βάλει με την αφηρημάδα σου.
Δεν
ξέρω, το βλέπεις δα, ούτε καν πώς είσαι –
Έχω
τις φωτογραφίες των δίσκων σου, κόσμο
Που
σε αναγνωρίζει και σου γράφει,
Τοίχους
λέξεων με γλυσίνες
Κι
εσένα πιο πίσω, άφταστη, απρόσιτη πάντοτε.
(Κι
ό,τι λέω τώρα, Σουσάνα,
Αργεντινή
είναι κι αυτό όπου όλα
Να
σκεπάσουν μπορούν την απάτη, αν δεν γνωρίζουμε
τρόπους
να υπάρχουμε
Σαν
τον φανοστάτη της συνοικίας ή όπως εδώ τα τάνγκο της,
Φύλακες
εμείς της νύχτας και της ελπίδας.)
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου