ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ

INGEBORG BACHMANN

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ

Σχεδόν ακόμη δεν είχα πατήσει το χώμα σου,

σιωπηλή χώρα, δική σου πέτρα καν δεν είχα ακόμη αγγίξει,

και μ' είχε ο ουρανός σου τόσο ψηλά ανεβάσει

στα σύννεφα, σε μιαν αχλή ή ακόμα πιο πέρα,

που σαν έριχνα άγκυρα,

λες και σε είχα πίσω μου κιόλας αφήσει.  

Τα μάτια μού έκλεισες

με μια αύρα απαλή και μιας βαλανιδιάς το φύλλο,

με νερό απ΄τα δάκρυα μου

κρατούσες το χώμα σου πράσινο. 

Από τα όνειρα μου δραπέτες

είχαν τολμήσει να ξεπροβάλουν οι ήλιοι, 

μα όλα χάθηκαν πάλι,

μόλις χάραξε η μέρα σου. 

Όλα μείναν ανείπωτα.

Στους δρόμους σου φτερούγιζαν μεγάλα γκρίζα πουλιά

που μου παράγγελναν να φύγω.

Υπήρξα αλήθεια ποτέ μου εδώ;

Δεν ήθελα κανείς να με δει.

Τα μάτια μου είναι ανοικτά.

Αύρα θαλασσινή, φύλλο βαλανιδιάς;

Κάτω απ΄τις σπείρες της θάλασσας,

στη θέση σου, βλέπω

τη χώρα της καρδιάς μου να πεθαίνει. 

Το χώμα της ποτέ μου δεν πάτησα.

Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης.

****************************************

ABSCHIED VON ENGLAND

Ich habe deinen Boden kaum betreten,
schweigsames Land, kaum einen Stein berührt,
ich war von deinem Himmel so hoch gehoben,
so in Wolken, Dunst und in noch Ferneres gestellt,
daß ich dich schon verließ,
als ich vor Anker ging.

Du hast meine Augen geschlossen
mit Meerhauch und Eichenblatt,
von meinen Tränen begossen,
hieltst du die Gräser satt;
aus meinen Träumen gelöst,
wagten sich Sonnen heran,
doch alles war wieder fort,
wenn dein Tag begann.
Alles blieb ungesagt.

Durch die Straßen flatterten die großen grauen Vögel
und wiesen mich aus.
War ich je hier?

Ich wollte nicht gesehen werden.

Meine Augen sind offen.
Meerhauch und Eichenblatt?
Unter den Schlangen des Meers
seh ich, an deiner Statt,
das Land meiner Seele erliegen.

Ich habe seinen Boden nie betreten.