JORGE LUIS BORGES
Ο
ΑΡΙΘΜΟΣ
Η
σιωπηλή φιλία της σελήνης
(Βιργίλιος
πρόχειρος) σε συνοδεύει
απ’
τη χαμένη μες στον χρόνο εκείνη
νυχτιά
ή και εσπέρα, οπού την ξεκλειδώσαν
για
πάντα εσένα τ’ απλανή σου μάτια
σε
κήπο ή μεσαυλή που ’ν’ πλέον σκόνη.
Για
πάντα; Ξέρω κάποιος κάποια μέρα
θα
ρθεί να σ’ εύρει να σου πει στ’ αλήθεια:
Ποτέ δεν θα
ξανάδεις τη σελήνη
να λάμπει.
Εξάντλησες τον αριθμό ήδη,
που η μοίρα σού
’δωσε, και δεν αλλάζει.
Του κόσμου τα
παράθυρα όλα τώρα
ανώφελο ν’
ανοίξεις πιά. Έχει πέσει
σκοτάδι. Δεν θα
την ξαναντικρύσεις!
Ανακαλύπτουμε
και λησμονούμε
στη
ζωή μας τη γλυκιάν αυτή συνήθεια
της
νύχτας. Γι’ αυτό σας συμβουλεύω:
Κοιτάτε
την πάντα καλά – μπορεί και
νά
’ν’ η φορά που θά ’ν’ η τελευταία.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου