ΣΤΙΞΗ

ΝΤΕΜΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

ΣΤΙΞΗ

Εσένα ο χαρτοπολτός σου θα διαφέρει

Μ’ αυτήν την αυταπάτη περιμένεις

Αναμασάς τις λέξεις, μία μία

Ψάχνεις στα λεξικά για πρώτες ύλες

Αρχίζεις κι αντιγράφεις κι αντιγράφεις

Θητεύεις ενυπνίως σ’ αυτοκτόνους

Μισομιλούν εκείνοι, σε μισολυπούνται

Κάποτε ενηλικιώνεσαι μονάχος

Απλώνεις τον ιπποτικό μανδύα...

Μακάριος δήθεν, δέχεσαι φιλοφρονήσεις

Για όσα χαρακώνουν το πετσί σου

Για όσα σου κεντούν βαθιά το δέρμα

Τατουατζής της νύχτας στιχοπλόκος

Τη μέρα τρέμεις σαν το λύκο

Που το τομάρι του αξίζει σκοτωμένο.