ΕΚΕΙ ΞΑΝΑΒΡΗΚΑΜΕ ΤΟ ΑΠΟΔΙΩΓΜΕΝΟ ΕΠΙΦΩΝΗΜΑ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

[ΕΚΕΙ ΞΑΝΑΒΡΗΚΑΜΕ ΤΟ ΑΠΟΔΙΩΓΜΕΝΟ ΕΠΙΦΩΝΗΜΑ]

απόσπασμα

(…) Εκεί ξαναβρήκαμε το αποδιωγμένο επιφώνημα της έκπληξης

   ή και του θαυμασμού, κάπως εκβιασμένου,

ίσως ανάρρωση – μια φιλική εμπειρία, ευγενική συγκατάβαση. Α

   εκείνος ο τόπος

αμέτοχος βαθύς απερίσπαστος· – κανείς δεν ερχόταν

κανείς δεν έφευγε· όχι αποχωρισμός λοιπόν όχι θάνατος

το αμετακίνητο 1 το ανύπαρκτο χωρίς 2 ή 3 διχασμό επιθυμία χρόνο

ο ένας αριθμός ο αναρίθμητος ανυπολόγιστος. Από εκεί

που ξεκινήσαμε –είπε– αμάθητοι στις αριθμήσεις, ολόκληροι.

   Από εκεί που επιστέφουμε

να μάθουμε, χωρίζοντας τον εαυτό μας και τα πράγματα,

   μετρώντας τα. (…)

Από την ποιητική συλλογή «Η πύλη» (1973-1974).

Από το βιβλίο «Γίγνεσθαι» (1970-1977), Κέδρος, Αθήνα 1983, σ. 170.