Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΤΕΡΜΟΝΗ…

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

[Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΤΕΡΜΟΝΗ…]

(απόσπασμα)

(…) η θάλασσα  ατέρμονη, απροκατάληπτη, ανυστερόβουλη,

μια θάλασσα, μονάχα θάλασσα, με την ευγένεια του εαυτού της,

χωρίς σκοπό και νόημα κ’ ενδιαφέρον,

με την ευγένεια της επίκής της γύμνιας. Μια απεραντοσύνη που μυρίζει

ορείχαλκο κι αστέρια κι άλογα. Ένας λιονταρίσιος άνεμος

τη δυναστεύει αθόρυβος, αθόρυβος, αθόρυβο. (…)

Από το έργο: «Χρονικό» (1957).

Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Τέταρτη διάσταση», Κέδρος, Αθήνα 1979 (όγδοη έκδοση), σ. 39.