ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
[ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΟ…]
(απόσπασμα)
(…) μόνο ένα σύννεφο, κάποτε, τρυφερό, βιολετί,
αρμένιζε μοναχικό μες στο θολό ουρανό, πάνω απ’ την
κατασκότεινη πεδιάδα,
σαν ένας μικρός, ξεριζωμένος κήπος
ή σα μια διάφανη τριήρης μετέωρη
από κάποιον αντικατοπτρισμό μακρινής, αόρατης θάλασσας
φωτισμένης από μέσα έτσι που να προβάλλονται
οι ρόδινες σκιές των πλεούμενων στον αέρα του λυκόφωτος (…)
Από το έργο: «Κάτω απ’ τον ίσκιο του βουνού» (1960).
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Τέταρτη διάσταση», Κέδρος, Αθήνα 1979 (8η έκδοση), σ. 138.
Η φωτογραφία του Ρίτσου είναι από το αρχείο του αείμνηστου Σταύρου Λαγκαδιανού.
αρμένιζε μοναχικό μες στο θολό ουρανό, πάνω απ’ την
κατασκότεινη πεδιάδα,
σαν ένας μικρός, ξεριζωμένος κήπος
ή σα μια διάφανη τριήρης μετέωρη
από κάποιον αντικατοπτρισμό μακρινής, αόρατης θάλασσας
φωτισμένης από μέσα έτσι που να προβάλλονται
οι ρόδινες σκιές των πλεούμενων στον αέρα του λυκόφωτος (…)
Από το έργο: «Κάτω απ’ τον ίσκιο του βουνού» (1960).
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Τέταρτη διάσταση», Κέδρος, Αθήνα 1979 (8η έκδοση), σ. 138.
Η φωτογραφία του Ρίτσου είναι από το αρχείο του αείμνηστου Σταύρου Λαγκαδιανού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου