ΤΟ ΡΟΠΤΡΟ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΑΪΤΑΣ

ΤΟ ΡΟΠΤΡΟ

Εγκλωβισμένος πλοηγός μέσα στον χώρο

ο χρόνος

πάντοτε μακρινός και πάντοτε παρών

κι εμείς

γεννημένοι ίσως από μια πλεκτάνη της μοναξιάς

εμφυτεύματα ψυχών στην ουτοπία

προνύμφες συμπαντικού πεπρωμένου

σφιχταγκαλιασμένες με το φως

σκοτεινή μουσική σωμάτων

φορτίζει την άβυσσο

το αργοπορημένο νερό του γαλαξία

Αινιγματική νόηση ο θάνατος
εποπτεύει την καθημερινή συντέλεια
μια κερδισμένη μάχη κάπου αλλού
όταν η χίμαιρα εισβάλλει στο κενό
όλα τα δρομολόγια οδηγούν στη σιωπή
ένας χαώδης θεός
χτυπά το ρόπτρο της νιότης.

Ήμουν το ρόπτρο και δεν το γνώριζα
η πύλη που δεν διάβηκε ποτέ
τον εαυτό της
ήμουν ακόμα εγώ
το κβαντικό αποτύπωμα
στον χτύπο της καρδιάς.

Από το βιβλίο: Βασίλης Φαϊτάς, «Το δάκρυ του Ηράκλειτου», Μανδραγόρας, Αθήνα 2018, σ. 12.