ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΤΡΑΤΟΣ
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Πλοία ακούμπησαν το σώμα τους
στη θάλασσα
Σκαραμαγκά θυμάμαι ή κάτι τέτοιο
Γυναίκα στην απόχρωση του μαύρου
της φυγής
Έτσι το σώμα έσκισε στα δύο
τινάζοντας τη φλούδα
Ακόμα τρέχω ώς τη σπασμένη κορυφή
στον Ακροκόρινθο
Κάστρο στεφάνι, μιά απόφαση παλιά
χωρίς ταξίδι
Ο παρών έφυγε
μ’ ένα βαγόνι που τ’ οδηγούσε
ο υγρός καιρός μονολογώντας
Ο θάνατος
ένα παλιό θαλάσσιο ξέβρασμα
ξυλόγλυπτο της σιωπής
γεμάτο ρόζους και βαθιά αρμύρα
***********
Έτσι πικρά
ο δρόμος άνοιξε νωρίς
Χωρίς μιά βόλτα θάνατο
στη μνήμη του
Στο δρόμο
εσείς θα τραγουδάτε
με τρωγλοδύτες στίχους τη ζωή
Κι εγώ
όταν μιλώ για θάλασσα
μιλώ για μένα
Από το βιβλίο: Αντώνης Πετράτος, «Μονόδρομος», Αθήνα 1988,
σελ. 41-42.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου