ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ
Αδέξια, με χοντρή βελόνα, με χοντρή κλωστή,
ράβει τα κουμπιά στο σακάκι του. Μιλάει μονάχος:
Έφαγες το ψωμί σου; κοιμήθηκες ήσυχα;
μπόρεσες να μιλήσεις; ν’ απλώσεις το χέρι σου;
θυμήθηκες να κοιτάξεις απ’ το παράθυρο;
χαμογέλασες στο χτύπημα της πόρτας;
Αν είναι ο θάνατος πάντοτε – δεύτερος είναι.
Η ελευθερία πάντοτε είναι πρώτη.
Από την ποιητική συλλογή «Διάδρομος και σκάλα» (1970).
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. Ι΄, Κέδρος,
Αθήνα 1989, σελ. 227.
Το ομολογουμένως ωραίο ποίημα του Ρίτσου μου έφερε στο νου το ομότιτλο του Βρεττάκου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ
Το φως για να βλέπω και ν' αγαπώ
το βρίσκω παντού: Στο λίγο ψωμί,
στου βουνού τη γυμνότητα, στο λουλούδι της γλάστρας,
στο νερό της πηγής, στο γιομάτο ευγένεια
αεράκι που έρχεται και θωπεύει την κούραση
των χεριών μου, στο λίγο εχέμυθο φως
στου σπιτιού μου τη νύχτα, στην παρουσία
του άλλου ανθρώπου που προχωρεί
στο αντικρινό πεζοδρόμιο, στο άξαφνο
έγχρωμο βεγγαλικό της φωνής
ενός παιδιού που δεν φαίνεται.
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
Την καλημέρα μου!
ΑΓΓΕΛΙΚΗ
Μου ήρθε φλασιά από τη «Γκραγκάντα» μια ποιητική σύνθεση, που έγραψε o Ρίτσος μέσα στη χούντα, η όμορφη παρακαταθήκη:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Είμαι κ’ εγώ απ’ την ίδια ράτσα∙ επιμένω∙ δεν το βάζω κάτω∙
είπα: ο κάμπος με τις μαργαρίτες ανοιξιάτικο πρωινό με τις καμπάνες στους λόφους
είπα: η ανάποδη ρόδινη ομπρέλα ανοιχτή γεμάτη φως μέσα στα στάχυα
είπα: φιλί, ψωμί, σταφύλι, στήθος, άγκυρα, γυναίκα, ελευθερία
είπα στους νεκρούς: περιμένετε∙ τίποτα δεν τελειώνει∙»
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
(Με δόσεις ακόμα και η ...μνήμη μου!)
ΑΓΓΕΛΙΚΗ
@ ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Ευχαριστώ πάρα πολύ. Βρεοχεροί χαιρετισμοί από την Κέρκυρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή