ΤΟ ΧΕΡΙ

ΘΟΔΩΡΟΣ ΣΚΟΥΡΛΗΣ (1906-1969) 

ΤΟ ΧΕΡΙ

Το χέρι ετούτο που άξια μου χαρίζει

μόνο μου βιός και κέρδος, το ψωμί,

Το χέρι ετούτο, εμπόρευμα που αξίζει

κι έχει ξεπέσει τόσο στην τιμή…

Το χέρι ετούτο, χρήσιμο εργαλείο

που σπάει κι ιδρώνει πάντα στη δουλειά,

Είτε κασμά βαράει στο μεταλλείο

είτε σκαλίζει πρόστυχα λιλιά…

Το χέρι ετούτο, που κρατάει δρεπάνι,

πένα, τιμόνι, σίδερο, σφυρί,

Στο δρόμο, στο εργοστάσιο, στο λιμάνι,

που σφίγγει και ματώνει και βαρεί…

Το χέρι ετούτο, που βωμούς υψώνει,

μέγαρα, θρόνους, μπάγκες, εκκλησιές,

Που ανοίγει τον Παράδεισο και στρώνει

πούπουλα και μετάξια κι ομορφιές…

Το χέρι ετούτο, που άνεργο όταν μείνει

και το ψωμί του απλώνει και ζητά,

Βάρβαρος νόμος άδικα το κλείνει

κι η φυλακή στ’ αλύσια το κρατά…

Το χέρι ετούτο, αλί, κι όταν ορμήσει

κι άγρια υψωθεί με μίσος σε γροθιά,

Ξέρει γερά μαχαίρι να κρατήσει

ξέρει ν’ ανάψει ακέρια τη φωτιά…

Ξέρει να ρίξει , ως ήξερε να χτίζει,

να πλερωθεί το απλέρωτο ψωμί,

Το χέρι ετούτο, εμπόρευμα που αξίζει

κι έχει ξεπέσει τόσο στην τιμή!...

Από το βιβλίο: Θόδωρος Σκουρλής, «Πέντε κεφάλαια. Το χέρι», Κέδρος, Αθήνα 1977, σελ. 7-8.