ΑΠ᾽ Τ᾽ ΑΣΤΡΑ ΠΟΥ ΕΓΩ ΕΘΑΥΜΑΣΑ, ΤΑ ΜΟΥΣΚΕΜΕΝΑ

 

PABLO NERUDA

 

ΑΠ᾽ Τ᾽ ΑΣΤΡΑ ΠΟΥ ΕΓΩ ΕΘΑΥΜΑΣΑ, ΤΑ ΜΟΥΣΚΕΜΕΝΑ

 

Ἀπ᾽ τ᾽ ἄστρα ποὺ ἐγὼ ἐθαύμασα, τὰ μουσκεμένα

ἀπὸ ποτάμια καὶ δροσιὲς σὲ πλῆθος μέγα,

ξεδιάλεξα μονάχα ἐκεῖνο ποὺ ἀγαποῦσα

καί, ὢ ναί, ἀπὸ τότε ἐγὼ κοιμᾶμαι μὲ τὴ νύχτα.

 

Ἀπὸ τὸ κύμα, ἀπό ᾽να κύμα σ᾽ ἄλλο κύμα,

τὸ πράσινο παντοῦ: κλαδιά, πελάγη, ψύχρα —

μὰ ἐγὼ ἕνα μοναχὰ ἔχω ξεδιαλέξει κύμα:

τὸ κύμα τὸ ἀδιαίρετο τοῦ σώματός σου.

 

Οἱ στάλες ὅλες καὶ οἱ ρίζες ὅλες —ὅλες!—

τὰ νήματα ὅλα τοῦ φωτὸς κοντά μου ἐφτάσαν,

ἀργὰ ἢ νωρὶς κοντά μου νὰ μὲ δοῦν ἐφτάσαν.

 

Τὴν κόμη σου τὴν πόθησα γιὰ ἐμένα νά ᾽ναι.

Καὶ ἀπ῾ ὅλα τῆς πατρίδας μου τὰ ἐξαίσια δῶρα

τὴν ἄγρϊα σου ἐγὼ ξεδιάλεξα καρδιά σου.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.