ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΠΕΙΝΩ, ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ

 

PABLO NERUDA

 

ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΠΕΙΝΩ, ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ

 

Τὸ στόμα σου πεινῶ, τὸ δέρμα σου καὶ τὴ φωνή σου,

τοὺς δρόμους ἔχω πάρει νηστικὸς καὶ βουβαμένος,

δὲν μὲ κρατάει τὸ ψωμί, ἡ αὐγὴ μὲ ξεσηκώνει,

τὸν ἦχο τῶν ποδιῶν σου τὸν ρευστὸ στὴ μέρα ψάχνω.

 

Πεινάω γιὰ τὸ γέλιο σου πολὺ ποὺ μοῦ γλιστράει,

καὶ γιὰ τὰ χέρια σου μὲ τὸ ἄγριο τοῦ σταριοῦ τὸ χρῶμα,

γιὰ τὴν ὠχρὴ τὴν πέτρα ἐγὼ πεινάω τῶν νυχιῶν σου,

τὴ σάρκα σου ποθῶ σὰν φρέσκο ἀμύγδαλο νὰ φάω.

 

Νὰ φάω τὴ λάμψη θέλω πού ᾽καψε τὴν ὀμορφιά σου,

τὴ μύτη τὴν ἀγέρωχη τῆς ἀναιδοῦς σου ὄψης,

τὸν φευγαλέο τὸν ἴσκιο κάτω ἀπὸ τὰ βλέφαρά σου —

 

μὲ δέρνει ἡ πείνα συνεχῶς, τὸ σούρουπο μυρίζω

καὶ σὲ γυρεύω, τὴ ζεστὴ ζητῶ νὰ βρῶ καρδιά σου

σὰν πούμα ἀνήμερο στὴν ἐρημιὰ τοῦ Κιτρακοῦε.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.