ΠΡΙΝ Σ᾽ ΑΓΑΠΗΣΩ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΕΓΩ ΔΙΚΟ ΜΟΥ

 

PABLO NERUDA

 

ΠΡΙΝ Σ᾽ ΑΓΑΠΗΣΩ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΕΓΩ ΔΙΚΟ ΜΟΥ

 

Πρὶν σ᾽ ἀγαπήσω, τίποτα δὲν εἶχα ἐγὼ δικό μου·

οὔτε ἤξερα ποῦ πήγαινα, ἢ στὰ πράγματα ἢ στοὺς δρόμους·

τὰ πάντα ἀδιάφορα ἤτανε καὶ ὄνομα δὲν εἶχαν·

τὴν πᾶσα ἐλπίδα του ἀκουμποῦσε ὁ κόσμος στὸν ἀέρα.

 

Εἶχα σαλόνια ἐγὼ γνωρίσει ποὺ μυρίζαν στάχτη,

καὶ σήραγγες ποὺ σπίτι του τὶς εἶχε τὸ φεγγάρι,

καὶ στέγαστρα στυγνὰ ποὺ λέγαν τό ᾽να στ᾽ ἄλλο ἀντίο,

μὰ καὶ ἐρωτήσεις ποὺ ἔμεναν στὶς ἀμμουδιὲς θαμμένες.

 

Κενὰ ἦταν ὅλα τους, μουγγά, μουγγὰ καὶ πεθαμένα,

πεσμένα, ἐγκαταλελειμένα, χιλιομαραμένα,

ἐκεῖ παρέμεναν μακριά μου καὶ ἀπολύτως ξένα,

 

περιουσία κανενός, στὴν κατοχὴ τῶν ἄλλων,

ὡσποὺ ἡ ὀμορφιά σου ἡ πλούσια μὲ τὴ φτώχια σου μαζὶ ἦρθαν,

μὲ βρῆκαν καὶ γεμίσαν τὸ φθινόπωρο μὲ δῶρα.

 

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.