ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ
Το σύμπαν είναι απλώς μακρύτερο ποτάμι
(ποτάμι πάντως) και κυλάει τα νερά του.
Μι' ανάποδη μικρογραφία τα μικρά του
φορτία μεγαλώνει, με σκοπό να κάμει
τους δρόμους όλους έναν μόνο στο θολάμι
του χρόνου που όλο καταπίνει τα παιδιά του.
Ποτάμι μεν, κρυμμένην έχει τη φωτιά του
στους όγκους των υδάτων που έχουν καταδράμει
τις τύχες των θνητών, γι' αυτό και καίνε αστέρια
στου στερεώματος τις άκρες, κι ένα τόξο
που το τανύζουν και το κολακεύουν χέρια
αμάθητα, και δεν μπορούν να βρουν τον στόχο.
Κι αν βλέπω την εικόνα, θέλω να τη σπρώξω
στον ποταμό του σύμπαντος, αλλά δεν τό 'χω
μπορέσει ακόμα, και ίσως δεν θα το μπορέσω
ποτέ σ' αυτή τη μινιατούρα να χωρέσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου