EUGENIO MONTALE
ΣΤΟΝ
ΜΟΥΝΤΖΟΥΡΩΜΕΝΟ ΤΟΙΧΟ
Στον
μουντζουρωμένο τοίχο
που
ρίχνει τον ίσκιο του στα λίγα καθίσματα
το
τόξο προβάλλει τ’ ουρανού
πεπερασμένο.
Ποιός
φοβάται πλέον τη φωτιά που καίει
ακάθεκτη
στου
κόσμου τις φλέβες· – σε ανάπαυλα
ψυχρή
οι μορφές, θαμπές, σκορπιστεί έχουνε τώρα.
Θα
τα ξαναδώ και αύριο τα παγκάκια
και
τα μουράγια και τον συνηθισμένο δρόμο.
Στο
μέλλον που ανοίγεται μπροστά,
τα
πρωινά είναι βάρκες – στη ράδα αραγμένες.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου