ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΕ ΦΙΛΟΣΟΦΟ;

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΕ ΦΙΛΟΣΟΦΟ;

ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΑ

Μια βραδιά κάποιο ξύλο απελέκητο, κάποιο ντουβάρι, που «δημοσιογράφαγε», «ορνιθοσκάλιζε» διορθώσεις κειμένων και «πείραζε» μεταφράσεις, βρέθηκε, όπως τέλος πάντων βρέθηκε σε παρέα, στην οποία παρευρισκόταν και ο αείμνηστος Παναγιώτης Κονδύλης. Από εδώ το πήγαινε από εκεί το πήγαινε το ντουβάρι όλο πεταγόταν, όλο διέκοπτε, όλο εξυπνάκιζε – και είχε καταφέρει να εκνευρίσει την ομήγυρη με τα «καμώματά» του. Κάποια στιγμή εμφανώς τσαντισμένος ο Κονδύλης τον ρωτάει: «Εσείς τί ακριβώς κάνετε στη ζωή σας; Πώς δικαιολογείτε την ύπαρξή σας;» Κι ο άλλος απάντησε με αχρείαστη έπαρση: «Είμαι δημοσιογράφος, διορθωτής κειμένων και μεταφραστής!» «Ωραιότατα», αποκρίθηκε ο φιλόσοφος, προφανώς ανακουφισμένος, καθώς πίστεψε ότι, αφού είχε δοθεί στον άλλον η ευκαιρί να… εκτεθεί, θα μπορούσε αυτός επί τέλους να συνεχίσει τη συζήτησή του άνετα. Αμ, δε! Μετά από τρία δευτερόλεπτα έντονης μπεκετικής παύσεως, ο «δημοσιογράφος, διορθωτής κειμένων και μεταφραστής» επελαύνει, για να συμπληρώσει το προσωπικό του raison d’être, λέγοντας με ύφος προέδρου της Académie française: «Ξέρετε, εγώ είμαι απόφοιτος του Δημοτικού!» Και ο Κονδύλης του είπε: «Κάν’τε μας, κύριε, τη χάρη! Αυτό δεν είναι λόγος για να επαίρεσθε!» «Μα γιατί;» αντέτεινε ο άλλος – και τον έστειλε τον φιλόσοφο βαθύτερα στην ερριμμενότητα του Dasein.