ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΑΪΤΑΣ
ΑΝΕΠΙΔΟΤΟΣ ΕΡΩΤΑΣ
Εκείνο το
μοναχικό δέντρο στην κορυφογραμμή
ανεπίδοτος
έρωτας
γερνάει
λεηλατημένο απ’
τον άνεμο και την ερημιά
δεν γνώρισε
ποτέ το θρόισμα του δάσους
τις νύχτες
επιμένει ακόμα
γίνεται κύμα
χιμαιρικό μονόγραμμα
τατουάζ
ονείρου εισχωρεί βαθιά
στο τέλος
του ορίζοντά του
μεταμορφώνεται
σε μύθο
κι
απομακρύνεται χτυπώντας τα φτερά του
στη φωνή που
το καλεί
καθώς το
σώμα πριν να φύγει
γράφει
απόηχους δονήσεων στον αέρα
ουράνιες
καμπύλες κατοπτρισμών.
Από το βιβλίο:
Βασίλης Φαϊτάς, «Το δάκρυ του Ηράκλειτου», Μανδραγόρας, Αθήνα 2018, σ. 41.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου