VICENTE ALEIXANDRE
ΣΑΝ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΑ ΦΙΛΙΑ
Δεν έχουν σημασία τα εμβλήματα
ούτε τ’ άδεια λόγια – μι’ ανάσα είναι μόνο.
Σημασία έχει ο αντίλαλος
απ’ όσα άκουσα και ακούω.
Η φωνή σου, που πεθαμένη ζει, όπως κι εγώ, περνάει
και σου μιλάω ακόμα.
Ήσουν πιο στέρεη,
πιο ανθεκτική, και όχι επειδή σε φίλαγα
ούτε επειδή εδραιωνόταν μέσα μου η ύπαρξη –
αλλά επειδή ήσουν σαν τη θάλασσα
που, αφού εισβάλλει στην άμμο, κρύβεται μετά έντρομη.
Πράσινη ή αφρισμένη η θάλασσα, φεύγει, ξαναμακραίνει.
Σαν αυτή ήταν και γύρισε
κι εσύ ποτέ δεν γύρισες πίσω.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου