ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η
θάλασσα από τον εξώστη κι ο ουρανός…
Επιθυμία γλαυκή, πώς να σε ζήσω;
Πού ’ν ’ το καράβι να με φέρει πίσω
εκεί που είναι ο μεγάλος ωκεανός;
Επιθυμία γλαυκή, πώς να σε ζήσω;
Πού ’ν ’ το καράβι να με φέρει πίσω
εκεί που είναι ο μεγάλος ωκεανός;
Επιθυμία
γλαυκή: χρώμα, καπνός.
Φωνή που λείπει για να τραγουδήσω,
τραγούδι που ποτέ δε θα γρικήσω
και πόθος που δεν είν’ ανθρωπινός…
Φωνή που λείπει για να τραγουδήσω,
τραγούδι που ποτέ δε θα γρικήσω
και πόθος που δεν είν’ ανθρωπινός…
Οι
ναύτες τραγουδάνε στο καράβι
τραγούδια με φωνή θαλασσινή
κι η επιθυμία ανάβει, ανάβει, ανάβει,
τραγούδια με φωνή θαλασσινή
κι η επιθυμία ανάβει, ανάβει, ανάβει,
σαν
τη φωτιά στη γη τη μακρινή…
Αχ, όνειρο γαλάζιο και μεγάλο,
Απ’ το τραγούδι μου δεν είσαι τίποτ’ άλλο!
Αχ, όνειρο γαλάζιο και μεγάλο,
Απ’ το τραγούδι μου δεν είσαι τίποτ’ άλλο!
Από το βιβλίο: Μήτσος
Παπανικολάου, «Τα ποιήματα», Εκδόσεις Πρόσπερος, Αθήνα 1979, σελ. 45.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου