ΚΩΣΤΑΣ ΛΙΝΝΟΣ
ΑΝΩ
Πρέπει από ξένο αέρα νά ’ναι φερμένη η πεταλούδα
Επειδή πετάει άτσαλα
Εκεί που δε μπορεί πάντα να υπάρχει εχθρός
Μες στη φωτιά δε στεριώνει κρίση.
Ανάμεσα στις γροθιές των ερωτευμένων που πλέκονται
Δεν υπάρχει καθόλου πραγματικότητα.
Σα σπόροι ροδιού τ’ αστέρια χυμένα θρέφουν του όνειρο
του γλάρου
Το σκοτάδι που χάλασαν οι γενναίοι
Για να μπορέσει η καρδιά να χτυπά
Στο ρυθμό που λείπει απ’ όλες τις μουσικές
Σα μπουκέτο δεμένο σε κατάρτι.
Όμως μάταια βαράει ο μυαλό μας τον θάνατο
Όπως αξίνα ένα διαμαντένιο βράχο
Χρειάζεται άλλου είδους σκαπτικό:
Τι είσαι συ που κλωσσάς τη γλώσσα και πήζουν τ’ αβγά
των λέξεων;
Από το βιβλίο: Κώστα Λιννού «Μετασχηματισμοί, Β΄», Οι Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 2007, σελ. 64.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου