HENRI MICHAUX (1899-1984)
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Στο δρόμο του θανάτου
Η μάνα μου απαντήθηκε μ’ ένα παγόβουνο
Θέλησε να μιλήσει,
Μα ήταν αργά,
Ένα μπαμπακωτό παγόβουνο
Μας κοίταξε κι εμένα και τον αδερφό μου
Κατόπιν έκλαψε.
Της είπαμε –ψέμα χαζό– πως καταλάβαμε.
Και τότε χαμογέλασε τόσο χαριτωμένα σαν κορίτσι δροσερό,
Που ήτανε πάντα,
Μ’ ένα χαμόγελο τόσο όμορφο, περίπου κατεργάρικο.
Κι ύστερα χάθηκε μέσα στη Σκοτεινιά.
Μετάφραση: Τάκης Σινόπουλος.
Ο αγαπημένος ποιητής του Locus Solus, αν θυμάμαι καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ Τι να γίνεται αυτή η ψυχή;
@ ΑΧΙ: Από τους αγαπημένους του. Πρέπει να είναι καλά. Έχω κι εγώ καιρό να μάθω νέα του (εγώ φταίω...)
ΑπάντησηΔιαγραφή