ΧΘΟΝΙΑ ΣΤΙΓΜΑΤΑ...

FRANCISCO DE QUEVEDO


Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΘΟΝΙΕΣ ΠΡΟΣΜΕΙΞΕΙΣ

Με ζέοντα χρυσό όσο πιο μεγάλο μέρος πιάσει
ο κύκλος του ήλιου να καλύψει την υδρόγειο σφαίρα,
αντίστροφα και τόσο ο κύκλος της θολής και κερα-
σφόρας σελήνης θα μικρύνει στην πλατιά την πλάση.

Τη μιά τη λέμε φέξη και την άλλη, πάλι, χάση·
μα κι έκλειψη, όταν σκότος βασιλέψει μες στη μέρα·
ειρηνικά τη βλέπουν οι πλανήτες οι έξη έως πέρα,
κι ούτ’ έν’ αστέρι δεν κοιτά κακό γι’ αυτήν να εικάσει.

Του έρωτά μου η ζέουσα φλόγα, που ’ναι καρφωμένη
απάνω στο ζενίθ του στερεώματος είν’ ένα
φαινόμενο που χάση ουδέποτε ή έκλειψη παθαίνει.

Της γης λεκέδες –χθόνια στίγματα– δεν είν’ για μένα.
Η νύχτα δεν πατάει τη χώρα την ευλογημένη,
όπου η ψυχή μου μες στα φώτα ζει τ’ αρμονισμένα.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.