Σάββατο 27 Μαρτίου 2010
ΚΟΥΑΖΙΜΟΝΤΟ!
SALVATORE QUASIMODO (1901-1968)
POESIA D’AMORE
Il vento vacilla esaltato e porta
foglie sugli alberi del Parco,
l'erba è già intorno
alle mura del Castello, i barconi
di sabbia filano sul Naviglio Grande.
Irritante, scardinato, è un giorno
che torna dal gelo come un altro,
procede, vuole. Ma ci sei tu e non hai limiti:
violenta allora l'immobile morte
e prepara il nostro letto di vivi.
Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η εικονιζόμενη φίλη του ιστολογίου κ. Claire Forlani.
Ετικέτες
ΙΤΑΛΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ,
QUASIMODO (SALVATORE)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου