ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΜΑΛΑΚΑΣΗΣ (1869-1943)
ΑΚΟΜΑ...
Ένα πρωί, σαν πάντα, δεν επρόβαλες
Ν’ ανοίξης το μικρό σου παραθύρι,
Στις γλάστρες με τα λούλουδα, σα λούλουδο,
Το αχνόξανθο κεφάλι σου να γείρη.
Τ’ άλλο πρωί και τ’ άλλο, πάλι τίποτε,
Κι ακόμα να σε δουν, ακόμα εσένα,
Και μένει το παράθυρο κατάκλειστο
Και τα μυριστικά σου μαραμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου