ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
ΤΑΝΓΚΟΣΟΝΕΤΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΑ ΔΕΒΒΩΡΑ ΜΙΡΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΒΕΓΙΑΝΕΔΑ
Λαιμό είχε σαν λειμώνα γαρυφάλλων·
να τον δαγκώσεις ήθελες, να δώσεις
στις φλέβες του θηλειές βρυγμών, και μάλλον
οσμώσεις μυστικές, που εντός σου ενόσεις,
να ενώσεις με κυλίνδρων εκκενώσεις
επάνω σ’ ένα κάλλος πάντα θάλλον:
με σύμπασες τις βρώσεις και τις πόσεις
που τρέφουν των ορμών το περιβάλλον.
Γυμνή στην κλίνη σαν μεγάλο ανθάκι
υμνεί, καλλύνει μι’ απαλήν αιώρα
που ηδύνει ή λύνει ερώτων γαϊτανάκι,
και γιαταγάνια απλώνει ηλεκτροφόρα.
Σ’ το λέει κι αλλούθε ο Λόρκα – στο στιχάκι:
Esta luz, este fuego que devora.
Αβεζανέδα τη λένε.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ανώνυμος: Και τον Γκαλλέτι τον λένε "Γαζέτι" και το άλογο το λένε "καβάζο"! Το πώς προφέρονται και πώς γράφονται τα αργεντίνικα ονόματα είναι ολόκληρη... ιστορία. Ευχαριστώ, πάντως, για την υπόδειξη, αλλά θα κρατήσω το "Αβεγιανέδα" για λόγους που εσείς προσωπικώς αντιλαμβάνεσθε. Καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μας νοιάζει πως τη λένε; Αφού γέννησε το πλάσμα, για το οποίο γράφτηκε το ωραίο αυτό ποίημα, στο όνομα θα κολλήσουμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας χαιρετώ.
@ AXI: Πάντως οι ντόπιοι τη λένε Αβιζανέδα, και μεταξύ του ζήτα και του άλφα ακούγεται και η ανάσα ενός γιώτα. Χαιρετώ και εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή