ΤΟ ΚΕΡΜΑ

GÜNTER EICH


ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Δίχως των δέντρων την παρηγοριά ποιος θα 'θελε να ζει !

Τι καλά, που κι εκείνα μετέχουν στον θάνατο !
Τα ροδάκινα έχουν πια συλλεγεί,
τα δαμάσκηνα ακόμη ωριμάζουν,
κάτω απ' των γεφυριών τις αψίδες θροΐζει ο χρόνος.

Σ' ένα σμήνος πουλιών την απόγνωσή μου εμπιστεύομαι.
Το μερτικό τους στο αιώνιο γαλήνια μετρούν.
Το πέρασμά τους
προβάλλει από τις φυλλωσιές σαν χρέος σκοτεινό,
το φτερούγισμά τους βάφει τα φρούτα.

Έχε υπομονή, όλ' αυτά σου μηνούν.
Σύντομα θ' αποσφραγιστεί η γραφή των πουλιών,
κάτω απ' τη γλώσσα θα νιώσεις το κέρμα.



Μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης.