ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ
Πολλές φορές ένιωσα την ανάγκη να μιλήσω, μα πώς να γίνει πιστευτό, περιπλανιόμουν, λοιπόν, σιωπηλός, κι αν δεν πέθαινα, είναι για να κρατήσω αυτή την έσχατη θέση και να μην υποφέρει ένας άλλος τελευταίος, όμως, συχνά μ΄ έπιανε πανικός, ιδιαίτερα όταν ανέβαινα απ΄ το υπόγειο, γιατί είχα δει πόσο ανησυχητικά το σπίτι άγγιζε πάνω στο σκοτάδι, κι όταν εκείνο το βράδυ ετοιμάσαμε τις αποσκευές, σκέφτηκα πως θα ταξίδευαν, αλλά όταν έγινε εκείνη η μεγάλη ησυχία κι αντίκρισα τα πρόσωπά τους χλωμά, κατάλαβα, και την ίδια στιγμή την είδα, στεκόταν όρθια στο βάθος, κι αν δεν κρατούσαμε το παιδί θά ΄τρεχε καταπάνω της, αγκαλιάζοντας το απαγορευμένο.
Από τη συλλογή "Νυχτερινός Επισκέπτης" (1972).
" (...) αν έφτασα τόσο μακριά, ήταν για να μην ακούσω που δε μου αποκρίθηκαν".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤάσος Λειβαδίτης