JORGE LUÍS BORGES
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ
Είμαστε ο χρόνος. Εκείνη είμαστε η περίφημη
παραβολή του Σκοτεινού Ηράκλειτου.
Είμαστε το νερό, όχι το σκληρό διαμάντι,
αυτό που χάνεται, όχι αυτό που μένει.
Είμαστε το ποτάμι κι ο Έλληνας εκείνος
που κοιτάζεται στο ποτάμι. Η αντανάκλασή του
αλλάζει στο νερό του εναλλασσόμενου καθρέφτη
στο κρύσατλλο που αλλάζει σαν τη φωτιά.
Είμαστε το μάταιο προκαθορισμένο ποτάμι
όπως κυλά προς τη θάλασσα. Το σκέπασε η σκιά.
Όλα μάς αποχαιρετούν, όλα μακραίνουν.
Η μνήμη δεν εξαργυρώνει το νόμισμά της.
Και ασφαλώς κάτι υπάρχει που απομένει
και ασφαλώς κάτι υπάρχει που θρηνεί.
Μετάφραση: Δημήτρης Καλοκύρης.
Από το βιβλίο: Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Ποιήματα», Μετάφραση, εισαγωγή, σχόλια Δημήτρης Καλοκύρης, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2006, σελ. 255.
Μήπως θα μπορούσατε να με διαφωτίσετε σχετικά με την παραβολή του Σκοτεινού Ηράκλειτου?Έψαξα στο διαδίκτυο αλλά δεν βρήκα τίποτε σχετικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε φιλικούς χαιρετισμούς και ευχές για Χρόνια Πολλά και καλή χρονιά
Συντελής Ιωάννης
@ Ιωάννης Συντελής: Γιάννη, ο Μπόρχες αναφέρεται στα αποσπάσματα του Ηρακλείτου που έχουν σχέση με το νερό που τρέχει, όπως λ.χ. το απόσπασπασμα που λέει ότι δεν μπορείς να μπεις δύο φορές στο ίδιο ποτάμι. Δεν υπάρχει "μία" συγκεκριμένη παραβολή. Εδώ εννοείται το σώμα των γνωμών και των δοξασιών του Ηράκλειτου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την διευκρίνηση.Εγώ πάντως βρίσκω τον Μπόρχες κάπως απαισιόδοξο στο συγκεκριμένο απόσπασμα και διαφωνώ μαζί του.Ο άνθρωπος ως ύπαρξη είναι παροδικός και εφήμερος σαν τα ποτάμια αλλά αυτά που αφήνει πίσω του,το κτήμα εις αεί,διαφορετικά οι κυματισμοί όπως πολύ σωστά είχε πει ο Επίκουρος είναι στοιχεία που τον μετουσιώνουν σε διαμάντι.Φιλικοί χαιρετισμοί.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ιωάννης Συντελής: Όλα, Γιάννη μου, είναι θέμα οπτικής γωνίας και προσωπικών επιλογών.
ΑπάντησηΔιαγραφή